هفته پیش در خانه هنرمندان جلسه ای بود در مورد اخلاق حرفه ای و مسایل حقوقی مربوط به عکاسی خبری. سخنران جلسه هم کامبیز نوروزی ( مشاور حقوقی انجمن صنفی روزنامه نگاران) بود و بحث های خوبی با حضور عکاسان و علاقمندان انجام شد. مثلاً راجع به حق مالکیت آدمها نسبت به تصویری که عکاسان از آنها بر می دارند و یا تبعاتی که یک عکس میتواند برای سوژه اش پدید بیاورد و یا خیلی از موضوعات دیگری که یک عکاس قبل از عکس گرفتن باید آنها را بداند. به خصوص راجع به بعضی از عکسهای معروف مثل عکس روی جلد مجله اکونومیست از احمد باطبی و مسایل پیرامون آن صحبت های زیادی شد. گزارش جلسه را در اینجا می توانید بخوانید.( البته به نظر من یک کمی کسل کننده تنظیم شده. شاید خودم مهم هایش را اینجا بنویسم. )
از شما چه پنهان مدتی است دغدغه اینجور مسایل را پیدا کرده ام و با تمرکز به بخش عکاسی خبری و اجتماعی، مشغول تحقیق و انجام دادن یک سلسله گفتگوهایی با عکاس ها و صاحب نظران مطبوعاتی و غیر مطبوعاتی هستم. جرقه این کارهم زمانی زده شد که سال قبل، درس « اخلاق حرفه ای، حقوق و مسئولیتهای اجتماعی روزنامه نگاران» را می گذراندم و استادش دکتر حسن نمک دوست تهرانی بود.
فردی بسیار محترم ، منضبط و مطلع که سبب باز شدن باب بحث و گفتگوهای زیادی در باره این موضوع مهم شد. موضوعاتی نظیر حق دسترسی به اطلاعات، حریم خصوصی آدمها، مسایل حقوقی مرتبط به حرفه روزنامه نگاری ، موضوع آزادی بیان ؛ و خیلی از موضوعات مهمی که فعالان رسانه ها باید با آنها آشنا باشند. خیلی از مباحث هم حول و حوش عکس و عکاسی خبری بود که به طور مشخص مورد استفاده من بود و انگیزه اصلی فعالیتهایی بود که طی چند ماه گذشته انجام داده ام. از نظر خصوصیات اخلاقی هم باید بگویم که رفتار استاد، بسیار احترام بر انگیز است ونحوه تدریس و موضوعاتی که در کلاس مطرح می کرد هم بسیار گیرا و مفید بود.و صد البته ما دانشجویان هم از آنجایی که هیچ منبع فارسی مکتوبی در این زمینه وجود نداشت ، سعی میکردیم بیشترین بهره را از اطلاعاتی که در اختیارمان گذاشته می شد، ببریم.
شخصاً از اینکه فرصت استفاده از کلاسهای دکتر نمک دوست را پیدا کرده بودم بسیار خوشحالم.
اما علت گفتن اینها آن است که این روزها با تغییر مدیریت هایی که بوجود آمده، اتفاقات ناراحت کننده یی هم در مورد دکتر نمکدوست بوقوع پیوسته. چند وقت پیش شنیدم که دیگر سردبیر مجله علمی دانشگر ( وابسته به مرکز تحقیقات سیاست های علمی وزارت علوم) نیست و الآن هم موضوع درس دادنش در دانشگاه علامه دچار سکته شده. البته در واکنش به این وضعیت، دانشجویان ارتباطات دانشگاه علامه نشان دادند که دانشجویان نمک شناس دکتر نمک دوستند و پس از تجمع امروزشان در مقابل دانشگاه اکنون جای امیدواری بوجود آمده که مساله به زودی حل خواهد شد.
اما مساله مهم این است که وجود افرادی مثل دکتر نمک دوست ، برای جامعه ما بسیار ارزشمند است و چه بد و کوته فکرانه است که برخی، به این شکل اسباب رنجش نخبگان را فراهم می کنند.
این یادداشت کوچک را ، به نشانه ی قدرشناسی یک دانشجوی سابق (که من باشم) از استادش ( که مطمئناً خواننده اینجا نیست و اگر هم می بود نمیدانست کدام دانشجو) نوشتم و امیدوارم به این وسیله علاقمندان به ارتباطات و مباحث اخلاقی و حقوقی رسانه ها هم با ایشان آشناتر شده باشند
-----------------
ندا دهقانی و سهام الدین بورقانی در این مورد مفصلاً شرح داده اند (به اضافه کلی لینک مرتبط )
Posts
